Σαν παραμύθι ξεκινά η ιστορία του Παναιγειρατικού τον Αύγουστο του 1996. Το σκηνικό ιδανικό για αφηγήσεις με γοητευτική αρχή και ακόμη ομορφότερη εξέλιξη. Στη μυθική Αχαΐα, γη ηρώων και θεών, στην ανατολικότερη μεριά της χώρας του βασιλιά Αιγιαλέως, οι άνθρωποι του καλοκαιριού ξεχνούν τα προβλήματα και μεθούν με τη μυρωδιά του γιασεμιού και τα κρύα, αλμυρά νερά του Κορινθιακού.
Αφορμή για όλα, ένα απλό παιδικό όνειρο. Μια ιδέα τριών ανθρώπων, έμπνευση τριών νέων που περνούν κι αυτοί τις σχολικές διακοπές τους στην Αιγείρα. Στην αυλή του σπιτιού στον αριθμό 6 της οδού Όττο Βάλτερ, τα αδέλφια Δημήτρης και Διονύσης Μάντζος μαζί με τον καλό τους φίλο Γιώργο Ντοά, θα γράψουν, χωρίς καν να το γνωρίζουν, τον πρόλογο σε μια μακρά και συναρπαστική ιστορία. Σαν σε παραμύθι, μια φορά κι έναν καιρό...
Χωρίς κανείς να θυμάται πότε και χωρίς να έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία, οι τρεις νέοι συγκεντρώνουν στον μικρό ακάλυπτο χώρο τους φίλους τους από τα γύρω σπίτια της ανατολικής πλευράς της Αιγείρας. Ο Πέτρος Κατσούρης, ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο Φίλιππος Κρεκούκιας θα είναι οι πρώτοι που θα αρχίσουν να συναντιούνται στη μικρή αυλή. Μερικά τετραγωνικά από τσιμέντο και μάρμαρο και δυο πράσινα παγκάκια συνέθεταν το σκηνικό των παιδικών περιπετειών της πρώτης παρέας. Εκεί, στη «μαγική αυλή των θαυμάτων», που παραμένει αναλλοίωτη ως σήμερα από το πέρασμα του χρόνου, οι πρώτοι «ήρωες» του όμορφου παραμυθιού μας γνωρίστηκαν, δέθηκαν, γέλασαν, θύμωσαν, κλώτσησαν τη μπάλα και πέτυχαν τα πρώτα τους γκολ, με τέρμα τα παγκάκια...
Όλοι φίλοι μεταξύ τους, παιδιά στη δεύτερη μόλις δεκαετία στη ζωή τους, με μόνο εφόδιό τους τον παρορμητισμό της ηλικίας και τη φυσική τους «τρέλα» γι’ αυτό που έκαναν, αποφάσισαν να οργανώσουν το αγαπημένο τους παιχνίδι, το ποδόσφαιρο, και να γίνουν οι καλύτεροι στην Αιγείρα. Αντίπαλοί τους όλες οι υπόλοιπες παρέες του χωριού, κάθε απόγευμα, σε αγώνες 5 εναντίον 5, ή και περισσότερων.
Τα όνειρα εκείνων των παιδιών δεν μπορούσαν φυσικά να χωρέσουν όλα όσα θα επακολουθούσαν τα επόμενα χρόνια. Η λέξη και μόνο «Παναιγειρατικός» αποτελούσε ακόμη μια αόριστη ιδέα που στροβιλιζόταν στο μυαλό ενός από τα παιδιά της πρώτης παρέας. Τα επόμενα χρόνια όλα θα έπαιρναν το δρόμο τους. Προς το παρόν, το μόνο που όλα τα παιδιά περίμεναν, ήταν να πέσει ο ήλιος για να μπορέσει ξανά η μπάλα να κυλήσει στο χώμα του δρόμου, έξω από το «Γυμνάσιο»... Τα υπόλοιπα μπορούσαν απλώς να περιμένουν...
Πολύ αργότερα, για τυπικούς λόγους, ως επίσημη ημερομηνία "γενεθλίων" του ΑΟΠ αναγνωρίστηκε η 10η Αυγούστου 1996. Εκείνη την ημέρα, κάθε χρόνο, ο Παναιγειρατικός γιορτάζει την ίδρυσή του και το μυαλό κάθε φίλου της ομάδας γυρίζει νοερά στην Αιγείρα και στην αυλή του λευκού τριώροφου σπιτιού στην οδό Όττο Βάλτερ 6.